Yavaş yavaş gösteriyordu hastalık yıkıcı yönlerini..Ben hep onunla iyi geçinmeye çalışıyorum ama o..Önce memelerimi aldı,yerine silikon takıldı ama his yoktu ve hiç bir zaman eskisi gibi olmayacaktı sol meme ucu yapılsa bile..Sonra saçlarımı aldı stilimin en belirgin özelliği olan saçlarımı evet saçlarımın bir karakteri vardı ve peruk çakma channel döpiyes gibi duruyor.Son darbesi maske ile oldu gülüşümü aldı..Maskenin altındanda gülüyorum gülüyorum ama dişlerim dudaklarım kayıp..Kime sorsam beni gülüşümle tanır şimdi ise tanınmayacak haldeyim.Bu böyle devam etmeyecek biliyorum hepsi geçici saçlarım,gülüşüm,sol meme ucum hepsi geri gelecek sadece biraz sabretmeliyim farkındayım ama şu an neden ağlıyorum bilmiyorum..
Tüm bunların arasında kendimi kısıtlanmış hissettiğimden midir..?Sırf bir şeye bağımlı olmamak için sigara dahi içmeyen ben şimdi maske,peruk,doktor,zehr-i şeker bağımlısı olduğum için mi..?Hep doğal olanın en güzel olduğunu savunan ben silikonlu,peruklu bir güzellik abidesi olduğum için mi..?(Gerçi tiroid hormonum bile gerçek değil benim sentetik..Bu konuyu geçelim.)Bu yaz tatil planlarım uçup gitti diye mi..?En çok da bu aralar hayatıma birisini sokmaya korktuğum ve bu korkunun ne kadar süreceğini bilmediğim için mi..?Bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum...
Yorumlar